Op het nippertje aan de klauwen van het monster van de overdaad is dit nieuwe album van Neal Casal ontsnapt. Vrijwel gelijk verschenen met het album Ashes & Fire van Ryan Adams in wiens Cardinals Neal de sologitaar bespeelde totdat Adams in 2009 besloot de groep te verlaten. Dat hij lang voor zijn dienstverband bij Adams op het vlak van het componeren van een fraai lied zijn mannetje stond bleek al in 1995 bij het verschijnen van het prachtalbum Fade Away Diamond Time. Op zijn jongste album album Sweeten The Distance is het direct vanaf de stemmige opener en titellied Sweeten The Distance duidelijk dat Neal als liedjesschrijver en zanger opnieuw aan kracht gewonnen heeft. Zonder over een spectaculair bereik te beschikken zorgen karrenvrachten levenservaring voor de juiste intonaties waarmee Casal zijn liedjes inkleurt. Producer Thom Monahan heeft met hulp van een uitgelezen groep musici voor een fraai gearrangeerd klankbeeld gezorgd.
Melancholische ballades en puntige rootsrock verdragen elkaar goed. Temidden van de standaardopstelling van het rockidioom schudt Neal de fraaiste akkoorden uit de mouw. Dat hij tevens als sologitarist een klasse apart is, kunt u horen in zijn solo in Let It All Begin dat ik bij deze nomineer als fraaiste americana-gitaarsolo van het jaar 2011. Er hangt hetzelfde laken van zeventiger jaren countryrock over de rustige liedjes op dit album als waarmee afgelopen jaar Jonathan Wilsons album Gentle Spirit hoog in de jaarlijsten terechtkwam. Liefhebbers van dat genre kunnen dan ook met een gerust hart Casals Sweeten The Distance aanschaffen. Voor de levendigheid en variatie doet Neal daar nog een handvol puike rootsrockliedjes bovenop
(Koos Gijsman)
Koos, een volgende keer graag iets meer aandacht voor de juiste feiten. Je schrijft dat Neal Casal de sologitaar bespeelde in de begeleidingsband Cardinals van Ryan Adams totdat hij in 1995 besloot het solopad in te slaan. Complete onzin. Het solodebuut Heartbreaker van Ryan Adams verscheen pas in 2000 en daarna duurde het nog jaren voordat Cardinals in beeld kwamen. In 1995 had nog nauwelijks iemand van Ryan Adams gehoord, hij was toen nog actief in Whiskeytown (tijdens het checken van wat feiten keek ik net op de Nederlandse Wikipedia-pagina van Ryan Adams en daar wordt – oh schande!!! – die band niet eens genoemd). In 1995 verscheen van Neal Casal het schitterende Fade Away Diamond Time. Schrijf dus nooit weer dat Neal Casal goed opgelet heeft bij Ryan Adams, want hij weet al jaren hoe hij fraai liedjes moet schrijven.
Beste John,
Dank voor deze informatie.
Jouw bronnen zijn beduidend helderder dan de mijne.
Ik moet boverndien toegeven dat dit inderdaad een haastklus was.
Goed dat je me daar op het eind van het jaar op wijst.
Dank daarvoor !
Fijne dagen
Koos