The Magnetic North – Orkney: Symphony Of The Magnetic North
De Orkney-eilanden bevinden zich in het noordelijkste puntje van het Verenigd Koninkrijk. Naast de thuishaven van de beroemde Highland Park Single Malt Whisky is het tevens de broedplaats voor ontelbare mythes en legendes. Zoals die van Betty Corrigall, een vrouw die wegens de geboorte van een buitenechtelijk kind door haar gemeenschap buitengesloten werd. Ze pleegde zelfmoord en werd in ongewijde grond begraven op het eiland Hoy in 1770. Ruim 240 jaar later bezoekt ze in een droom Orkney-musicus Erland Cooper en draagt hem op een album te maken over de Orkney-eilanden. Ze overhandigt hem zelfs de titels van de liedjes en laat hem fragmenten horen. Met hulp van collega musici Hannah Peel en Simon Tong schept Erland met dit album een synthese van kerkmuziek, folkmuziek en de soundtrack van Michael Powells film The Edge of the World. Helaas is de muziek stukken minder aansprekend dan de aanzet tot dit album. Dat is vooral te wijten aan de weinig spanningsvolle opzet van de liedjes. Slecht zou ik dit album niet willen noemen, maar om te kunnen boeien is meer nodig dan wat hier geboden wordt.
Sleepy Sun – Spine Hits
Twee albums heeft de uit San Francisco afkomstige groep Sleepy Sun op haar conto staan. Zowel Embrace uit 2009 als Fever uit 2010 bevatten retro-rockliedjes met een kosmisch sausje waar de fans wel raad mee wisten. Dezelfde fans moesten wel even slikken toen zangeres Rachel Fannan in oktober 2010 de groep verliet. Weg zijn ook gelijk de fraaie harmonieuze vocalen waarmee zij en collega Bret Constantino een centrale plek hadden veroverd binnen het klankbeeld van de groep. De overgebleven leden van de groep hebben enkele aanpassingen gedaan waarmee het gemis aan Rachels inbreng aardig gecompenseerd wordt. Vooral lang uitgesponnen stukken hebben – op het zes minuten durende Martyr’s Mantra na – plaats moeten maken voor liedjes die een klassiekere rockstructuur kennen. Het algemene sfeertje van het album is wat relaxter en vraagt enige tolerantie van de harde kern. Kwestie van tijd vooral, want dit album neemt per luisterbeurt aan kracht toe.
Hiss Golden Messenger – Poor Moon
De term mythische country heb ik geleend van David Bowie die een grote fan is van de groep Hiss Golden Messenger uit Californië. Een voorliefde die hij deelt met een flink aantal geestverwanten in het Verenigd Koninkrijk, waar de groep beduidend meer weet los te maken dan in hun thuishaven Amerika. De groep kent zijn oorsprong in de West Coast groep Court & Spark die in de negentiger jaren een bescheiden cultstatus genoot. Ook nu zijn MC Taylor en Scott Hirsch de centrale personen die het leeuwendeel van de activiteiten voor hun rekening nemen. Op Scotts lied Dreamwood na heeft Taylor het schrijven van alle composities voor zijn rekening genomen. Liedjes die hij met zijn innemende voordracht en indringend stemgeluid een aparte plaats in het genre bezorgt. Bovendien bezorgen Taylors lyrische kwaliteiten middels Bijbelse verwijzingen een aantal liedjes een spirituele, ja zelfs mythische inslag (Jesus Shot Me in the Head!). De jarenlange ervaring van Taylor als folklorist – in welke hoedanigheid hij veldopnames maakt van musici in Noord-Carolina – betaalt zich uit in gevarieerde liedjesstructuren, ondersteunende soundscapes en de allerfraaiste instrumentaties. Naast het veelzijdige talent van het duo in het bespelen van talrijke snaarinstrumenten treffen we op dit album smaakvolle bijdrage aan van gasten als pianist Hans Chew, de formidabele pedal steelspeler Tom Heyman, multi-instrumentalist Matt Cunitz en violist Joseph Decosimo.
(Koos Gijsman)
Hiss Golden Messenger geweldige plaat is dat.
The Magnetic North is een mooi plaatje. Vind ik niet alles goed van.