Het zal wel aan mij liggen, maar het gros van de hedendaagse soulplaatjes vind ik even opwindend als naar groeiend gras kijken. Voorspelbaarheid en saaiheid troef. Gelukkig zijn er geregeld uitzonderingen die de regel bevestigen zoals Eli “Paper Boy” Reed, Sharon Jones & The Dap-Kings en recent nog Alabama Shakes. Maar de spoeling blijft helaas flinterdun. Zeker in vergelijking met de gouden souljaren uit de vorige eeuw. Een man voor wie wij de deur echter al ettelijke jaren met veel plezier opengooien is Charles “The Screaming Eagle Of Soul” Bradley. Qua leeftijd is Bradley niet meteen een jonge belofte (hij is geboren in 1948), maar hij heeft meer soul in zijn rechterpink dan heel het nieuwerwetse r&b-contingent in hun gemeenschappelijke lichaam. Hij liet dat in 2011 op verbluffende wijze horen op zijn véél te late debuut No Time For Dreaming, een pakkend eerbetoon aan zijn vermoorde broer, en hij doet dat opnieuw op zijn tweede album Victim Of Love.
Waar Bradley op zijn debuut verdriet en duisternis als leidraad gebruikte om zijn levensechte soulnummers op te baseren, volgt hij nu het spoor van de hoop en het licht. Hij verbergt nergens dat hij jarenlang zijn brood verdiende als James Brown-imitator (Where Do We Go From Here), maar het is al snel duidelijk dat hij vooral zichzelf is, een 64-jaar jonge soulzanger die zijn helden eert (Otis Redding, Wilson Pickett, The Temptations en natuurlijk Godfather of Soul James Brown) maar dat met zijn eigen stem en persoonlijkheid doet. Op Victim Of Love zorgt die manier van doen voor een resem nummers die bol staan van spanning en klasse. Het maakt daarbij niet uit of Bradley zijn stem rond een ballade wikkelt (Let Love Stand A Chance, Victim Of Love, Crying In The Chapel, Through The Storm) of rond een uptempo song (Confusion), hij stuwt elk nummer met onloochenbare stijl naar een apotheose die je doet afvragen hoe het komt dat deze man pas twee albums op zijn naam heeft staan. Dat producer Thomas Brenneck kiest voor komt de kwaliteit van deze cd duidelijk ten goede. Dit is gloedvolle, splinternieuwe soul van de oude stempel!
Groot gelijk Martin wat men ons tegenwoordig als soul wilt verkopen is heel dikwijls bagger.
Charles Bradley hmmm wat een stem en prachtige muziek.