‘Sommige mensen zijn van de boeken, anderen van de plaatjes. Ik ben van allebei’ vertelt boekhandelaar Kees Schafrat drie jaar geleden aan de Twentse Courant Tubantia. De liefde voor zowel de literatuur als de muziek zijn voor hem dan ook geen gescheiden werelden.

Al een slordige kwart eeuw maakt hij platen. Als ‘Zootcase’ in het pop en jazz genre met onder meer Eric Vloeimans en onder het pseudoniem Jeff Mitchell in het americana bandje The Secret Combination. Naast het alter ego van Schafrat, die hij aannam vanwege zijn onuitspreekbare achternaam in de periode dat hij in Amerika woonachtig was bestaat zijn band verder uit:

Toni Peroni (drums)
Chip Visser (basgitaar, zang)
René van Barneveld (gitaar)
Johan Jansen (pedal steel)
Robin van Vliet (keyboards, zang)

Allemaal muzikanten met een verleden binnen de Nederlandse popmuziek.

Met als klap op de vuurpijl het onvolprezen vakmanschap en de stemmige klanken van een acht koppig strijkersensemble op het recente wapenfeit (In The Still Of The Night en Rainy Day Paradise).

https://continentalrecordservices.bandcamp.com/track/in-the-still-of-the-night

Bijna veertien jaar na het studio album “In The Heartland” verrast de band met nieuw werk. EINDELIJK zoals de albumtitel aangeeft. De twintigste verjaardag wordt gemarkeerd door veertien zelfgeschreven, tijdloze liedjes. Netjes verdeeld over twee zilveren schijfjes of op geel en blauw gekleurde vinylplaten.

Bovendien is “Finally” een eerbetoon aan de onlangs overleden cabaretier en kunstenaar Jeroen van Merwijk. Zijn fraaie, speciaal voor deze gelegenheid ontworpen, kleurrijke illustraties prijken vol trots op de hoes en in het meegeleverde tekstboekje. Een lust voor het oog en een uiterst mooie aanwinst voor je collectie.

https://continentalrecordservices.bandcamp.com/track/aint-no-crime

Maar daar blijft het niet bij, want productioneel zit deze dubbelaar piekfijn in elkaar.  En dat levert een uur lang een hoop mooie melodieuze en melancholische rootspop en rock op. Je raakt betovert door de weemoedige creaties op de eerste cd, terwijl het tempo wat wordt opgeschroefd op cd 2 met een beduidend vrolijker ondertoon.

Samen met Mitchells specifieke stemgeluid, dat balanceert tussen die van Elton John en Neil Young is “Finally” ongetwijfeld een feest van herkenning. Zeker als je een liefhebber bent van de muziek uit de jaren zestig en zeventig.

www.coasttocoast.nl

(Johan Schoenmakers)