Het blijft een moeilijk gegeven om de zoon of dochter van een muzieklegende te zijn, welke carrière je ook kiest. En de muziekgeschiedenis ligt bezaaid met de ooit veelbelovende, maar uiteindelijk onbevredigende carrières van de zonen en dochters van enkele van de grootste namen in het muziekwereldje.

Jakob Dylan heeft natuurlijk vroeg naam gemaakt met zijn band The Wallflowers. Met zijn tweede studio/album “Bringing Down The Horse beleefde hij in 1996 met vier miljoen verkochte exemplaren zijn internationale doorbraak. Een onverwacht commercieel succes, waarmee viervoudig platina werd behaald.

“Exit Wounds”, de zevende in dertig jaar tijd is inmiddels een feit, waarop de liefde voor de country, blues en rockmuziek nog altijd van afspat. Pretentieloos en ongecompliceerd, wie zal erom malen? Ik niet hoor, want samen met zijn technisch begaafde muzikaal vriendenclubje laat het ietwat meer gruizig geworden stemgeluid van de grondlegger van The Wallflowers de muziek in je hoofd dansen.

En hoewel het negen jaar duurde en Dylans band constant van samenstelling wisselt klinkt de opvolger van “Glad All Over” gewoon weer als vanouds nostalgisch. Een ode aan ieders persoonlijke levenservaringen en de ontstane ontberingen, die met een beetje doorzettingsvermogen zijn te overwinnen.

Resulterend in uiterst doeltreffende melodieuze rootsrockliedjes in de trant van Tom Petty and the Heartbreakers, die in alle opzichten geslaagd, verzorgd en helemaal af zijn. Wat tevens de visie is van Jakob Dylan om van The Wallflowers een geweldige rock ‘n roll band te maken. Het is iets waar ik lang geleden aan ben begonnen, en het is nog lang niet af.

www.thewallflowersmusic.com

(Johan Schoenmakers)