Ik moet diepe verontschuldigingen maken aan de Britse gitaarvirtuoos Danny Bryant en diens Nederlandse promoter Hans Broere. Het probleem waar ik momenteel mee kamp is dat ik – door allerlei redenen waar ik jullie niet mee lastig zal vallen – wat achter ligt met mijn schijfwerk. Daarbij kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik niet eerder tot recenseren ben overgegaan, want The Rage To Survive is een waanzinnige plaat. Het klinkt als een cliché, maar Bryants verse schijf is misschien wel zijn beste uit zijn oeuvre.

Het beste advies, die Danny, die in zijn jeugd opgroeide tussen de platencollectie (Rory Gallagher, Rolling Stones, Jimmy Hendrix) van zijn ouders, ooit kreeg is om met gevoel te spelen.  Ik ben geen technische speler, dus het is mijn taak om mensen te raken met de noten die ik speel. Het is iets waar ik mij bewust van ben, elke keer als ik op het podium sta of de studio in ga. Ogen dicht en spelen met dik aangezette emoties wat terug valt te horen is op The Rage To Survive.

Ieder levend wezen heeft een wil om te overleven, zelfs de worm die een merel uit de grond trekt, wil overleven. Op zijn nieuwe plaat gaat de Britse bluesrocker een stapje verder en gaat hij muzikaal een bevlogen en intense strijd aan om te overleven. Gewoon ouderwets goed.

www.dannybryant.com

(Johan Schoenmakers)