Nu niet meteen hard wegrennen als ik het over hiphop heb. Begrijpen doe ik het wel, want bij mij staat het genre meestal achteraan in de rij. Ik snap tevens de liefhebbers die strontziek worden van de vooroordelen en het gebrek aan waardering. Want als ik het heb over de 74 jarige Amerikaan Abiodun Oyewolle, die serveert op zijn nieuwe solo album Gratitude geen fast-food, waarvoor het genre soms wordt versleten.

Ik noem hem een woordenkunstenaar, die zijn raps met een enorme urgentie omtovert tot uitzonderlijke poëzie. Dat alles in een allesoverheersende sfeer van positiviteit en een overheerlijke jazzy, funky en Afrikaanse ritmiek. En waarbij hij zijn levenswijsheid van zijn jaren met The Last Poets, de pioniers van de hiphopmuziek doorgeeft aan nieuwe generaties dichters en rappers. Dankbaar dat hij iets kan delen waarmee andere mensen zich mogelijk verbonden voelen.

Gratitude herstelt de centrale positie van Oyewole. Een muzikant die nog steeds weinig bekend is ondanks zijn fundamentele rol in de evolutie van de zwarte muziek.

www.abiodunoyewole.net

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)