Dat het leven soms hard kan zijn heeft de vroeger in Seattle woonachtige Joe Crookston meegemaakt in de gevangenis als begeleider van moeilijk opvoedbare en ontspoorde pubers. De Amerikaanse zanger en liedjesschrijver heeft vanaf 2004 enige bekendheid verworven in het plaatselijke muziekcircuit. Het album “Able, Baker, Charlie and Dog” uit 2009 van de inmiddels naar New York verhuisde onafhankelijke muzikant werd door de International Folk Alliance uitgeroepen als album van het jaar. Als zelfstandige artiest is hij van de muziek nog niet rijk geworden in de betekenis van het financiële. Joe ervaart het als een rijkdom om van muziekliefhebbers en fans waardering en reacties te krijgen na een optreden.

http://www.youtube.com/watch?v=jwDZpSxjA5M

Gezegend met een karakteristieke stem, begeleid door onder meer zijn fantastisch fingerpicking gitaarspel is “Darkling & the Bluebird Jubilee” een pijnlijk mooi album, dat vertrouwdheid en huiselijke warmte uitstraalt.Intiem en oprecht, dat is waar Joe Crookston goed in is. Het poetische liedje I Sing over de bittere realiteit  van de agressie in deze wereld wordt, omlijst door een banjo, intens en spannend gedragen door Joe. Leven en dood zijn een zucht van elkaar verwijderd in een sober samentreffen met een cello en Joe’s akoestische gitaar in nummers als Caitlin At The Window, Blue, A Friend Like you en Darkling & the Bluebird Jubilee. Breekbare pracht, die overladen is met rouw en verdriet van Caitlin Macnamara na het overlijden van haar man Dylan Thomas. Laat je verrassen door de serene arrangementen en de subtiele snoepjes, die het album rijk is. Stijlvol, puur, onaangetast en goudeerlijk zijn de kernwoorden bij deze akoestische plaat. “Darkling & the Bluebird Jubilee” is een fijne metgezel van een begenadigd songsmid. Tijdloos.

www.joecrookston.com

(Johan Schoenmakers)